بغض عمو قناد در مراسم بزرگداشتش
این بازیگر درباره روحیه داشتن برای درمان بیماری بیان کرد: روحیه خوب، امید به خوب بودن و شاد بودن میتواند به درمان بیماران کمک کند و من در این مدت تلاش کردم روحیه شاد خودم را داشته باشم. خدا را شکر مردم در این مدت خیلی برایم دعا کردند. نمیدانم چطور از مردم تشکر کنم، میدانم که دعای دسته جمعی خیلی تاثیر دارد و فکر میکنم این حال خوب را آنها به من دادند.
به گزارش سرویس اخبار چهره های ایرانی درلحظه، این هنرمند باسابقه تئاتر و تلویزیون شامگاه شنبه دوم تیر ماه با حضور جمعی از دوستان و همکاران خود، در مراسم گشایش موسسه هنرهای نمایشی سفیران صلح تجلیل شد.
در این برنامه که در تالار دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر برپا شد، قطبالدین صادقی، هنرمند و پژوهشگر باسابقه تئاتر و علی فروتن، همکار قناد و یکی از عموهای فیتیلهای، درباره این هنرمند سخن گفتند و مجید قناد نیز ضمن قدردانی از خانواده، دوستان و همکاران خود، از برخی محدودیتهایی سخن گفت که دهه ۶۰ برای ساخت برنامههای کودک در تلویزیون با آن درگیر بوده است.
با پخش تصاویری از برنامههای نوستالژیک کودک در دهه ۶۰ مانند «از مدرسه تا مدرسه»، بزرگداشت مجید قناد برگزار شد.
این هنرمند در میان تشویق حاضران که برای دقایقی ادامه داشت، روی صحنه آمد و با صدایی بغضآلود گفت: خدایا شکرت! از این همه خوبانی که اطرافم هستند و من را راهنمایی کردند. من چیزی از خود نداشتم. ۷ ساله بودم که پدرم از دنیا رفت و مادرم مرا بزرگ کرد. دوست داشتم بچهها خوشحال باشند و به همین دلیل کار کودک را انتخاب کردم.
علی فروتن که اولین کارهای حرفهای خود را با مجید قناد انجام داده، یادآوری کرد: شانسم بود که هم شاگرد آقای قناد بودم و هم همکار شدیم. او اضافه کرد: سال ۷۱ که وارد تلویزیون شدم، اولین همکاریام با مجید قناد بود. او بنیان خیلی چیزها را در برنامه کودک گذاشت و آن زمان خیلی ساختارشکنی کرد. فروتن با اشاره به بیماری قناد افزود: خدا دوباره او را به ما داد و خوشحالیم که حالش خوب است و به ما انرژی میدهد و به نمایندگی از خانه تئاتر از ایشان قدردانی میکنم.
منبع: همشهری آنلاین